Blue collar, white collar

Op de hoek Industrieweg, zesde Industriestraat (wie verzint zulke straatnamen!) was de Van Berkel fabriek in Vlaardingen gevestigd. De fabriek fabriceerde zware weegapparatuur. Ik was er eind 1978 werkzaam. Ik leerde er het verschil tussen wat we zijn gaan noemen ‘white collar workers’ en ‘blue collar workers’, respectievelijk kantoormensen en mensen van de werkvloer. Men liet mij zien dat een kantoormedewerker een mapje in de hand houdt, met de map naar boven gericht, de blue collar daarentegen draagt het met de map wijzend naar beneden. Ik vond het in eerste instantie grappig, maar de mensen op de werkvloer namen dit heel serieus. Ik ben er sindsdien altijd op blijven letten.

Pneumatische afslaginstallaties

Mijn taak was te helpen met het samenstellen van offertes van technisch ingewikkelde weeginstallaties, zoals olievulinstallaties met pneumatische afslag, weegbruggen tot honderd ton, hopper vul- en weeginstallaties (zie foto), enzovoort. Pneumatische afslag betekent dat de wijzer van de weegschaal tijdens het vullen na enige tijd door een luchtstroompje gaat, waardoor de luchtstroom wordt onderbroken, het vullen van het olievat stopt. Ook een lopende band, een zogeheten conveyor belt, hoort erbij: het lege vat komt aanrollen, wordt gevuld en rolt weer verder. Ook de bagage afhandeling op luchthavens werkt met dit soort systemen, die door ‘ons’ geleverd werden. Ik vond het mooi, ook al begreep ik er niet veel van. Tekstueel kon ik wel helpen.

Eenzaam

Ook zag ik van nabij hoe de baas van de afdeling een eenzame rol vervulde in zijn middle management positie: iedereen keek naar hem, wilde oplossingen horen, maar hij zat klem tussen de mensen onder hem (binnen- en buitendienst) en de bazen boven hem die hem maar wat lieten bungelen en allerlei dingen van hem verlangden, en wel gisteren. Hij was 48 jaar oud, buitengewoon vriendelijk. Hij maakte op mij een overwerkte indruk.

De mensen die langs kwamen en die iets van hem wilden, terwijl hij in Rotterdam op het ‘hoofdkantoor’ zaken aan het regelen was, zeiden in zo’n geval bijvoorbeeld:

“Wat doet hij daar? De problemen zijn hier, nu!” Instemmend gemompel van de aanwezigen.

Informeren

Ik leerde er veel van, hoe hiermee om te gaan. Iedereen tevreden houden, soms maar een beetje. Vooral informeren, bijtijds, uitleggen en nog eens uitleggen wat je aan het doen bent en als dat door omstandigheden niet kan, omdat iets waar je mee bezig bent vertrouwelijk is, zeg je ook dat. “Ik ben niet vrij om er over te praten”. Iedereen begrijpt dat en heeft er respect voor. Informatie is belangrijk, ook als er geen informatie is. Dus dan zeg je dat.