Terwijl ik dit schrijf, ben ik in San Francisco. Daar heb ik samen met Jolanda New Year’s Eve meegemaakt. Dat was een bijzondere ervaring, niet in de laatste plaats omdat we moeite hadden wakker te blijven. Het tijdsverschil met Nederland is negen uur, dus het duurt even voordat je gewend bent.
We lieten ons van diverse kanten adviseren wat op deze avond te doen, waarbij aanwezig te zijn, wat je ‘niet zou mogen missen’. De een zei Union Square (dat is downtown San Francisco), daar ging het gebeuren (‘maar pas op al die dronken mensen’), de ander zei Fisherman’s Wharf, een toeristische trekpleister aan de haven, een soort Volendam. Daar zou het vuurwerk te zien zijn, dat vanaf een van de bruggen (niet de Golden Gate Bridge, want die ligt ten opzichte van Fisherman’s Wharf ‘om de hoek’) zou worden afgestoken, precies om twaalf uur.
We zijn naar beide locaties toegegaan. Union Square trok ons aanvankelijk het meest omdat het minder toeristisch zou zijn. We zouden er temidden van de Amerikanen zijn, dachten we. Daar aangekomen bleek Union Square als plein nota bene gesloten. De straten direct er om heen waren overvol en er was veel politie (van die ME’ers met schilden en knuppels) op de been.
We vroegen aan de agenten waarom dat was. Men antwoordde dat er demonstraties te verwachten waren. Wij vroegen vervolgens waartegen of waarvoor er gedemonstreerd zou worden en het antwoord was: ‘against us, the cops!’ Het had te maken met het overmatige geweld dat de politie in zijn algemeenheid in de VS ten toon spreid en dat in New York Eric Garner, een donkere illegale sigaretten verkoper, het leven had gekost. Zijn laatste woorden zouden ‘I can’t breathe’ zijn geweest. Dat was nu op vele T-shirts te lezen. Na enige tijd zijn we er weggegaan, omdat het er allemaal niet zo vriendelijk uitzag. Dat bleek een goede beslissing, want de volgende dag hoorden we op het nieuws over de ‘riots’ op Union Square, ’s nachts na twaalf uur.
Op Fisherman’s Wharf vervolgens, was het zonodig nog drukker. En inderdaad: zeer toeristisch. En overigens ook alleen maar Amerikanen. Wel vriendelijker dan Union Square. Fisherman’s Wharf kon de drukte helemaal niet verwerken, eindeloze rijen voor de restaurants en vooral niet te vergeten de ‘Restrooms‘.
We waren moe (de negen uur tijdsverschil zat nog niet helemaal in ons systeem), het was druk en dus zijn we naar ons hotel teruggegaan en hebben daar zes uur na het moment naar de New York New Year’s Eve Celebration (NYNYEC) op Times Square gekeken. Ze hadden dat precies synchroon met ‘onze’ lokale tijd laten lopen. Precies om twaalf uur daalde de glazen bal, althans dat was de bedoeling. Ik heb het niet meer gezien. Om twaalf uur precies viel ik in slaap!
Een heel voorspoedig en gelukkig 2015 gewenst!