Laat ik beginnen met al mijn lezers een heel gelukkig nieuwjaar te wensen!
In de categorie Mijn werkzame leven:
Reeds eerder verschenen in deze categorie verhalen over mijn ervaringen bij weegschalenfabrikant Van Berkel, waar ik mijn eerste baan beleefde, gevolgd door de MBA-opleiding bij IMD te Lausanne. Het vervolg gaat over mijn vijfjarige loopbaan bij Billiton. Dit is deel 2. Het eerste deel over Billiton verscheen vorige maand.
Mijn eerste opdracht op het hoofdkantoor van Billiton aan het Louis Couperusplein in Den Haag was het schrijven en met financiële analyses onderbouwen van een zogeheten ‘post mortem’ van een investering in tin winning in Indonesië. Het bedrijf aldaar heette Riau Tin Mining, een nazaat van het bedrijf waar Billiton ooit begin twintigste eeuw op het eiland Billiton met het winnen van tin was begonnen. Nu, zoals het woord al zei, op het eiland Riouw.
‘Post Mortem’
Ik had aanvankelijk geen idee wat te doen. Wat was een ‘post mortem?’ Ik begon van ‘scratch’, ik ging aan de slag. Ik had ongeveer drie weken gekregen om deze opdracht tot een goede einde te brengen. Het bleek al gauw dat het woord ‘post mortem’ niet helemaal goed was gekozen. Post mortem betekent zoiets als een ‘bericht na de dood’, in dit geval een bedrijf dat is gestopt. En dat was hier niet het geval. Immers, het bedrijf was nog in volle gang. Het ging er hier om of er nog meer geld in moest worden gestoken, om deze tin dredging overeind te houden of er helemaal mee te stoppen. Dat laatste betekende ook strategisch gezien het vertrek van Billiton uit Indonesië, zo stelde ik vast.
Prachtige oefening
Het was een prachtige leeroefening. Ik ging het hele bedrijf door, van hoog tot laag, leerde allerlei mensen kennen, die hier direct of zijdelings bij betrokken waren, via wat ze bij Shell noemde de ‘Functie’, bijvoorbeeld Manufacturing, Finance, Taxation, Marketing, et cetera en Regional (‘Far East’).
Shell in het klein
Ook al was Billiton een bedrijf bestaande uit wereldwijd ruim vijfduizend mensen, het bleek mij al gauw dat dit bedrijf als het ware Shell in het klein was: wereldwijd opererend, op diverse gebieden van mijnbouw Upstream en Downstream, rakend aan allerlei Functies en Regio’s. Een drie dimensionale matrix organisatie: Sector, ‘Functie en Regio. Met al zijn bureaucratie en verspilling tot gevolg. In Lausanne had ik geleerd dat dit anders kon, bijvoorbeeld door het creëren van strategic business units (SBU’s) zoals ik al eens heb geblogd, maar dat terzijde.
Enfin, ik vermaakte mij!
Klik hier voor de blog over matrix organisaties en SBU’s.