Jolan had begin maart dit jaar een optreden bij BNR over verkiezingen en arbeidsmarkt. De eerste twee stellingen luidden: ‘werkgevers moeten medewerkers makkelijker kunnen ontslaan’ en ‘moet de pensioenleeftijd verder omghoog, verder dan 67 jaar?’ In deze blog eerst de eerste stelling.
Ze houdt in het weekend haar antwoorden tegen mij aan en al pratende komen we tot een goede verdieping. Lees verder Arbeidsrelatie nieuwe stijl (deel 1 van 2)
Vandaag zijn de Tweede Kamer verkiezingen. Ik heb inmiddels gestemd. Om een uurtje of negen. Op de VVD, ook voor Jolan, want zij heeft geen tijd vandaag. Het is een recht en een plicht ineen. Ik vind het altijd leuk om te doen.
Soms verbaas ik me zover hoe sommige mensen – laat ik het vriendelijk zeggen – kunnen treuzelen in het verkeer, als wandelaar op de stoep of bij de kassa. Of hoe ze in de weg kunnen staan. Mensen zijn zó met zichzelf bezig, ze hebben niet door wat hun acties of getreuzel voor anderen betekent.
Dit is een lange blog. Het is dan ook een nogal spannend maar droevig relaas…
Op Tweede Kerstdag besluiten we om rond een uur of één, ondanks de harde wind, naar de Scheveningse pier te wandelen. Het waait inderdaad behoorlijk en het voelt ook erg koud aan. Met muts op en wanten aan lopen we in een fors tempo naar de zee. We lopen langs de onstuimige branding naar het Noorden, richting pier. Ik bedenk me dat het voor de paar surfers die aan het kiten zijn dat de zijwind mij wel handig lijkt: zo kunnen ze mooi heen en weer voor de kust langs scheren.
Wat vind ik van de koning en daarbij meteen natuurlijk ook de vraag, de monarchie en het koningshuis? Ik las laatst een column van Sheila Sitalsing in De Volkskrant over de rol van de koning bij Prinsjesdag en de Troonrede. Zij eindigde haar cynische betoog over zijn rol met de naar ik meen op een financiële besparing doelende woorden: … heus, wij kunnen zonder u. Ik betaal’.
Het is Clinton versus Trump. In Amerika stem je op ‘election day’ op veel meer kandidaten dan alleen de volgende president. Naast de stem op een presidentskandidaat wordt er voor de Senaat gestemd, het Huis van Afgevaardigden, Senaat en Huis van de staat, de gouverneur. Vervolgens stemt men voor de ‘county’ waar ook allerlei officials moeten worden gekozen, waaronder de sheriff. En dan heb je nog de hoofdstad van de county. Daar kies je de ‘mayor’ en vertegenwoordigers in de city council. Misschien vergeet ik er nog een paar, zoals zelfs leden van een schoolbestuur.
Als altijd houdt ook in Nederland de Amerikaanse verkiezingsstrijd de gemoederen bezig. Deze keer is het wel helemaal raak! Overal kun je lezen en horen dat men zich zorgen maakt over de mogelijkheid dat de clown Donald Trump wint. Men is niet zozeer voor Hillary Clinton, zoals acht en vier jaar geleden men hier te lande massaal voor Barack Obama was en ook gebleven, men is vooral tégen Donald Trump.
Ik sluit niet uit dat Trump wint.
Net als met het Brexit referendum zou het ook in de VS wel eens raar kunnen lopen. De VS heeft een volstrekt verouderd verkiezingssysteem, met z’n kiesmannen. Het is al ruim twee eeuwen onveranderd. Ik heb daarover al eens geblogd (zie onderaan). Daardoor verlopen de verkiezingen onvoorspelbaar. Het is in de VS niet zomaar de helft plus één.
In De Volkskrant las ik een interessante column van Bert Wagendorp over wat er nou precies met Brexit gebeurd was. Hoe het zover had kunnen komen. Engeland uit de EU, men zag het niet aankomen. Ik ook niet. De peilingen hadden iedereen op het verkeerde been gezet. Ik herinner me nog mijn verbijstering op de ochtend van de uitslag. Maar dat ligt achter ons.
Ik heb al eens over steden geblogd (zie linkjes onderaan), wereldsteden zoals Londen en Berlijn, het stadsgezicht van Amsterdam, maar nog niet over Den Haag. Laat ik er eens wat over schrijven.
Den Haag, ‘stad met je lege paleizen’, zong Paul van Vliet in 1966 ter gelegenheid van het voorgenomen huwelijk van Prinses Beatrix met Prins Claus. Zij heeft dat ter harte genomen, want ze heeft er jaren gewoond.
Mijn oom, oom Miel zoals hij werd genoemd, is onlangs op 93-jarige leeftijd overleden. Hij was al langer niet meer bij ons, in die zin, dat hij volledig dement was. Hij zong alleen nog maar de hele dag liedjes, hij stond volledig buiten deze wereld. Hij herkende inmiddels niemand meer. Het is dus goed zo.