Hebt u dat nou ook? Een telkens terugkerend en weerbarstig issue bij uw bedrijf, een afdeling of een team? Of iets dat maar niet wil lukken? Je weet al geruime tijd dat er iets niet klopt, maar je kunt er niet je vinger achter krijgen.

Met een consultant/trainingsbedrijf gingen we bij ons bedrijf op zoek naar die vraag én het antwoord en lees hierna hoe we ze beide vonden!

Het ontstond als volgt. Jaren heb ik met diezelfde consultant aan de versterking van onze bedrijfscultuur gewerkt. Jaarlijks werkten we met het hele bedrijf aan versterking van de cultuur door ons bezig te houden met verdieping van het Stephen Covey-gedachtengoed. We verdeelden het bedrijf in vier groepen van ongeveer zestig á zeventig personen, gingen voor inspiratiedagen ‘de hei’ op en zo was iedereen in een dag weer helemaal bij.

Maar we wilden meer. We wilden ook door het jaar heen en op teamniveau cultuur versterkende activiteiten ondernemen.

Een tiental mensen was inmiddels getraind tot Covey-facilitator. Met deze groep zijn we bij elkaar gaan zitten. We wilden het antwoord op de vraag: hoe komt het toch dat we door het jaar heen geen activiteiten op dit gebied tot ontplooiing kunnen brengen? Om het antwoord boven tafel te krijgen, gebruikten we de zogeheten Doorbraakmethode. Dat bleek een hit.

Hoe werkt deze Doorbraakmethode? Als volgt:

Je zit bij elkaar en iedereen geeft aan wat hem of haar bezig houdt. Iedereen komt aan de beurt. Ook de minder spraakzame. Dat alleen al is heel krachtig en werd door iedereen erg op prijs gesteld. Vervolgens wordt er gestemd over de prioriteit van de bevindingen. Bij de Covey-facilitators leverde dat de hierboven geschetste vraag op. Iedereen was daar tevreden over.

So far so good.

Nu het antwoord. Hoe komt dat er dan uit rollen?

De doorbraakmethode voorziet in een ingenieus kaartensysteem (geen speelkaarten, maar kaarten met een afbeelding) dat alle deelnemers in een vooropgezette volgorde gebruiken. De trainer houdt alles in de gaten. De kaart die uiteindelijk overblijft, met het daarbij behorende plaatje, geeft het antwoord. Het gaat om de associaties. In ons geval bleek het antwoord op de vraag: hoe komt het toch dat we door het jaar heen geen activiteiten op dit gebied tot ontplooiing kunnen brengen? dat we alle tien een ander doel voor ogen hadden. Denk nu eens aan de tweede Covey-habit: begin met het einddoel voor ogen. Als je allemaal je vizier op een ander doel hebt, komt er niets van terecht.

Daarna bleek het eenvoudig: we formuleerden vervolgens een gezamenlijk doel en alles viel op zijn plaats.

We hebben dit systeem van de Doorbraakmethode ruim twee jaar lang met veel succes per afdeling en team gebruikt. De gevolgen waren buitengewoon: in een aantal gevallen bleken er ernstige onuitgesproken problemen op afdelingen te spelen, die met deze methodiek boven water kwamen en vervolgens konden worden opgelost.