De Roos, onze prachtige, stoere, robuuste en sierlijke lemsteraak, hebben we dit voorjaar verkocht. Het gevoel daarover is buitengewoon dubbel; het is bitterzoet. Die term hoorde ik laatst in een ander verband op de televisie en geeft precies aan hoe ik mij erover voel. 

Minder

 Al een paar jaar speelden we met de gedachte de Roos bijtijds, op-het-hoogtepunt, te verkopen. We zeilden minder, maakten kortere tochten en gebruikten de Roos dientengevolge vaker als een buitenhuisje liggend in de box van de jachthaven in Woudsend in Friesland of aan een eilandje ergens op de Friese meren. In de vakantie lagen we soms een week op Vlieland of Terschelling. Gegeven de tomeloze mogelijkheden van het schip en al het kostbare onderhoud begon dat te wringen.

Zwaarder

Bovendien zou de boot ooit verkocht moeten worden: ik word (laat ik voor mijzelf spreken) ouder: de dingen die ik op de Roos doe, zoals winter- en zomerklaar maken, tuigen, zeilen hijsen en strijken, kosten meer moeite, het wordt zwaarder. Het is als het knippen van je teennagels: naarmate je ouder wordt, lijken ze steeds verder weg. Kon ik vroeger in een halve dag de boot geheel winterklaar maken, nu spreidde ik dat over drie á vier dagen uit.

Onzeker

Wat vroeger avontuurlijk was, bijvoorbeeld dat we ‘s ochtends niet wisten waar we ‘s avonds met de boot zouden liggen en of dat we misschien de nacht op het wad zouden moeten doorbrengen, begon ons tegen te staan. Het avontuurlijke werd onzekerheid met als gevolg dat we dichter bij huis bleven. Door de beperkende maatregelen vanwege het corona-virus, kwam het avontuurlijke helemaal in het gedrang. Veel Nederlanders gingen op de Nederlandse wateren hun vakantie vieren met als gevolg nog meer druk op de havens, waarvan door corona de capaciteit vaak al tot een derde was teruggebracht.

Gezellig

Maar ik kon ook niet zonder de Roos. Het fraai gelijnde schip, ‘een-lijn-die-nooit-stilstaat’, het prachtige teakdek die de vormen van het schip volgt, ik kon er uren naar kijken. De gezellige kajuit, met zijn mat gelakte mahoniehouten wanden, de handige kaartentafel en praktische kombuis en niet te vergeten de drie slim ingerichte hutten met hun ruime kooien. En dan al die elektronica, heerlijk! Elke vierkante centimeter is door mijn handen gegaan. Over elk detail is wel een verhaal te vertellen. Oh, wat een gemis!

Huurschip

De markt voor dit soort schepen zit al jaren tegen. Want de markt vergrijst, jongere generaties willen geen eigendom meer maar de voordelen van een huurschip. De huur daarvan is weliswaar hoog, maar het levert geen gedoe op: geen onderhoud, geen getob over een vaste ligplaats, geen zorgen als het stormt. Huurboten zijn tegenwoordig perfect uitgerust, met boegschroeven, rol fokken, lazy jacks, enzovoort. We kwamen er zelfs een tegen met een ijsmaker aan boord!

Afgeschreven

Gegeven deze marktomstandigheden, hadden we ons voorgenomen de verkoop vijf jaar de tijd te geven en onderwijl van de boot te blijven genieten. Met een plan B: als de Roos na ommekomst van die termijn onverkoopbaar zou blijken, konden we haar altijd nog via de haven verhuren. Liever niet, want we zouden eigenaar blijven, met al het onderhoud, zorgen en risico’s van dien. Bovendien zouden we in allerlei zaken moeten investeren (ijsmachine!) om de boot verhuurfähig te maken. Daar voelden we niet veel voor.
We maakten de rekensom dat alles wat we voor de Roos in termen van geld zouden krijgen meegenomen zou zijn. Emotioneel was de boot immers door al het plezier dat we er door de jaren heen mee en aan hadden beleefd, meer dan afgeschreven.

Liefhebber

Toen we de advertentie online zetten, in mei 2020 – middenin de coronatijd – waren er 62 andere aken  te koop. Dat getal steeg gedurende het seizoen gestaag tot 93. We ondervonden dat we gedurende het eerste jaar onvoldoende opvielen op ‘boten-te-koop.nl’. Alle advertenties waren immers hetzelfde: alle aken waren uitstekende zeilers, heerlijke familieschepen, er was recent veel en goed onderhoud gepleegd, enzovoort. Dus veranderden we in maart 2021 de tekst in ‘prijs op aanvraag’ met als omschrijving dat we vooral naar een liefhebber op zoek waren, een goed onderkomen voor de Roos zochten en dat de prijs daardoor een lagere prioriteit had. Prompt werden we gebeld en kwam de eerste kijker langs.

Twee kijkers zijn er slechts geweest, allebei wilden ze uiteindeljk kopen. Een van hen was de gelukkige en heeft de Roos gekocht. Hij is er met zijn partner drie maanden mee naar de Oostzee gegaan. De liefhebber was gevonden.

De Roos is verkocht, leve de VenneRoos!

Ik denk nog veel aan de Roos. Het is slechts materie, ik weet het, maar toch kun je van zo’n schip houden en het missen. Voor mij heeft een boot een ‘wezen’. Gelukkig is er een woonboot met onderwater souterrain (de VenneRoos) aan de Kaag voor in de plaats gekomen. Met onze mooie, donkerblauwe valk (de Jet) en een sloep, waarvan overigens ook de-lijn-nooit-stilstaat (de Max) erbij. Dat maakt heel veel goed. Sterker, het is een nieuwe verliefdheid!