Vlieland

Ik was laatst op het strand in Vlieland. We waren met onze lemsteraak Roos naar de Wadden, zoals eigenlijk ieder jaar. Klik hier voor mijn eerdere blogs over het ‘eilandgevoel‘, de waddeneilanden en vooral Vlieland.

Wielspoor

Op het strand werd ik getroffen door dichtregels in het zand. Dichtregels! Ze  waren moeilijk te lezen, omdat er voetstappen doorheen liepen – hoe kan het ook anders op het strand. Bij nadere bestudering zag ik dat de dichtregels zich herhaalden. Ze gingen eigenlijk alsmaar door. Ze behoorden tot een wielspoor! Kun je dat voorstellen? Het profiel van een band in de vorm van dichtregels! 

Hoe zat dit?

Over het Vlielandse strand rijdt de Vliehors Express, op weg met toeristen naar de grote vlakke plaat in het westen van het eiland, de Vliehors. Een vlakke plaat die alleen bij springtij onderloopt. In de tussentijd is de plaat het domein van vogels, voedsel voor vogels, zeehonden en… de Vliehors Express. Het is er doorgaans dus heel stil. Voor meer informatie over de Vliehors en de Vliehors Express, klik hier.

Enfin, terug naar de dichtregels. Na nauwkeurig onderzoek bleek er het volgende te staan, zich eindeloos herhalend:

Breng gedachten vol verlangen naar het stille strand
Schrijf ze duizend stille malen tussen duizend korrels zand

En een ander spoor:

Een zin nat van herinnering aan overvloed
zomaar een zee gevuld met golven zonnengloed.

Wat is het geval?

De website van de Vliehors Express verklaart mijn verwondering:
Quote: “In de zomer van 2003 ontstond het idee om in de achterbanden (van de Vliehors Express – RdS) een gedicht uit te snijden. Er werd een dichtwedstrijd georganiseerd. Uit de vele reacties werd het gedicht van Albertien Klunder uitgekozen als winnaar. Sinds oktober 2004 drukken we jaarlijks een nieuw gedicht in het strand.” Unquote.
Voor deze uitleg, zie hier.

Er blijkt zelfs een huwelijksaanzoek in de banden gesneden te zijn geweest als ook een eerbetoon aan een overleden collega.

Nou heb ik al eens eerder iets over banden geblogd, zie hier. Dat ging over het wisselen van winter- naar zomerbanen of andersom. Maar een profiel in de vorm van dichtregels? Dat vind ik bijzonder!

Hier volgen de andere dichtregels, die in de loop der jaren in de achterbanden zijn uitgesneden:

Wat de diepste indruk maakt werd door water aangeraakt
Door geen mens gestoord neemt de zee het laatste woord

Ik kan je wilde ziel niet vangen zilte druppels vluchten uit mijn hand
Mijn eiland van verlangen, zacht streel ik je witte zand

Volg nu voor heel even de woorden langs de waterlijn
Laat hier je grootste zorgen slechts natte voeten zijn.

Lippen branden van verlangen naar het zilte van de jouwe
De wind maakt ruimte en in vrijheid kan ik van je houden

Wat ik zocht vloeit hier langs je voeten stroomt door je hand
Raakt aan je wang en veroverd voor altijd je hart