In de categorie ‘Mijn werkzame leven’

‘Thínk!

Wat komt er vandaag tot mij? Ik doe mijn ogen dicht en denk. Dezelfde woorden gebruikte Xavier Gilbert, destijds in 1981 de MBA Director van mijn klas: “when you want to solve a business problem, you grab a blank piece of paper and you thínk!” Nooit vergeten. Net als zijn opmerking over onze klacht dat we geen tijd hadden om het weekblad Business Week te lezen: “than you don’t have your priorities straight!”

Running Gag

Je kunt in de eerste blog over dit onderwerp lezen, hoe tomeloos druk we het met de studie hadden: er was volstrekt geen tijd voor welk blad dan ook. Deze laatste woorden werden dan ook de running gag onder de classmates.

Skiën 

Er waren, behalve het stressvolle programma, ook leuke dingen tijdens het studiejaar: in het eerste kwartaal gingen we veel skiën. Zaterdag aan het eind van de ochtend – we hadden op zaterdagochtend twee cases van anderhalf uur – kwam mijn partner met de skis op het dak van de auto (een knalgele Golf diesel) mij ophalen en vanaf de school reden we in een half uur naar Villard of in een uur naar Verbier en nog een half uur later stonden we op de skis. Zondag herhaalden we dit. Zij het dat de drie cases voor maandag ook moesten worden voorbereid.

Sociale activiteiten

Ook spraken we met klasgenoten op de piste af. De school stimuleerde sociale activiteiten. Vonden ze belangrijk. Dus gingen we naar alle feesten en partijen, bbq’s en andere bijeenkomsten van klasgenoten en hadden aldus na verloop van tijd een gezellige vriendenkring opgebouwd. Meestal andere getrouwde stellen waaronder de twee Nederlandse stellen. Die troffen we het intensiefst. Ook zaten we aan, of organiseerden we zelf, diners, thuis of bij de studenten/classmates, vooral gedurende het tweede halfjaar van het studiejaar. We hadden met z’n allen veel gemeenschappelijk, als student de moordende druk van de studie en de vrouwen trokken daardoor veel met elkaar op. Vriendschappen ontstonden. Vooral de Nederlanders zie ik nog steeds geregeld.

Zwart werken partners

Voor de partners was het lastig, zeker in het begin. Ze waren uit hun gemoedelijke dagelijks leven als het ware weggerukt en ineens in het stijve, onbuigzame Zwitserland terechtgekomen. Wat te doen? Mijn partner was net afgestudeerd, had in niets ervaring. Bovendien stond de Zwitserse wet niet toe dat buitenlanders zonder werkvergunning gingen werken. Wilde je toch wat doen, dan bleef er niet veel anders over dan ‘zwart’ te werken. Zo kwam mijne partner in de kwekerij 200 meter naar beneden in het dorp onder ons appartementsgebouw terecht. Om kwart voor zeven moest ze zich melden, kreeg te horen wat ze die dag moest doen en ging stipt om zeven uur vervolgens aan het werk. Zwart dus. Ze vond het leuk, ook al was het ‘regime’ streng. Later werd ze kassière bij de Coop. Klasgenoten en hun vrouwen gingen speciaal bij haar inkopen doen. Na drie weken was ze al ‘senior’, het verloop was enorm.

Spaargeld

Geld hadden we niet. We teerden in op ons spaargeld, wat niet veel was, gegeven onze jeugdige leeftijd. We hadden daarenboven een lening afgesloten, voor eventuele tekorten en om te vermijden dat we bij terugkomst helemaal niets meer zouden hebben, ook al waren de vooruitzichten op een goede baan prima. Er waren momenten dat we even snel wat buiten de deur wilden eten. Meestal werd dat een gedeelde pizza met twee spaatjes erbij ergens in de stad. Of andersom: twee pizza’s en een gedeeld spaatje. Totale kosten nog geen vijftien Zwitserse francs (toen circa twintig gulden). De koers van de franc had zich meteen al in het begin ongelukkig ontwikkeld ten opzichte van de gulden. In januari zou vijftien franc nog ongeveer zestien á zeventien gulden hebben gekost, in februari was het al twintig gulden.

Case study

Hoe bestudeerde ik een case study? Eerst las ik de case intensief door. Meestal ging het om zo’n tien A4 met kleine getypte tekst. Ik deed daar doorgaans een uur over. Onderwijl maakte ik aantekeningen, probeerde me een beeld van het onderhavige bedrijf te vormen. Ik moest allereerst het ‘probleem’ proberen te ontdekken. Het business probleem was bepaald niet meteen duidelijk. Als ik meende het te pakken te hebben, formuleerde ik alternatieven voor de oplossing, beperkingen die een oplossing mogelijk in de weg stonden – de zogeheten ‘constraints’ – waarna ik de alternatieven woog. De bedoeling was dat de beste oplossing eruit kwam rollen. Dit proces kostte twee á drie uur. En hup, door naar de volgende case. Tussendoor wandelde ik met mijn partner een ommetje, niet te lang, daar was geen tijd voor. Een iets langere onderbreking vormde het avondeten, een half uur á een uur.

Vakken

In het eerste half jaar hadden vooral cases op het gebied van marketing, finance, accounting, operations management, strategic analysis. Bij dit laatste vak onderzochten we wat er nodig was om in een bepaalde industrie succesvol te zijn, de ‘key factors for succes’. Er waren ook modules waarbij al deze vakken geïntegreerd werden behandeld. Tenslotte ging het om géneral management.

Communicatie

Communication management behoorde ook tot het pakket. Pakkende teksten, zowel schriftelijk, als verbaal als het ontwerpen en geven van effectieve presentaties. We maakten ze allemaal met de hand. Power point was er nog niet. Dus teksten schreven we handmatig of we gebruiken plakletters. We leerden hoe belangrijk het is om in de titel van een slide al de boodschap te verwoorden.

Volgende blog gaat over de job hunting naar aanleiding van het MBA jaar.