Ineke Struve 1927-2022 (3)

Maatschappij, , , ,

Mijn moeder, Ineke Struve, overleed op 19 april 2022. Ze werd vijfennegentig jaar oud.
’Niet bepaald in de wieg gesmoord,’ zou ze zelf hebben gezegd.
In een blogreeks, post ik enkele verhalen over haar leven. Hier volgt deel 3.

Na het vroege overlijden van haar vader tijdens de oorlog, was de volgende schok voor mijn moeder dat ze op verzoek van haar broer en jongste zus voor hun zieke moeder zou gaan zorgen. Haar broer en zussen waren daartoe niet in de gelegenheid. Dit gebeurde net nadat ze met succes eerst het eindexamen MMS en daarna de secretaresse-opleiding bij Schoevers had behaald. Zorgen voor haar zieke moeder  betekende huur en baan in het bruisende Amsterdam opzeggen en terugkeren naar het verfoeide, kleinburgerlijke Boskoop. Ze moest haar depressieve en zieke moeder gaan verzorgen. Ze werd mantelzorger avant la lettre.  Net als haar vader had haar moeder een ongeneeslijke ziekte. Ze wilde niet meer behandeld worden. Na een aantal maanden overleed ze op 56-jarige leeftijd.

Vlucht naar voren

Lees verder Ineke Struve 1927-2022 (3) →

Ineke Struve 1927-2022 (2)

Maatschappij, , ,

Mijn moeder, Ineke Struve, overleed in april 2022. Ze werd vijfennegentig jaar oud.
’Niet bepaald in de wieg gesmoord,’ zou ze zelf hebben gezegd.
In een blogreeks, post ik enkele verhalen over haar leven.

Tot haar veertiende beleefde ze een ongecompliceerde jeugd in Boskoop, waar ze opgroeide als derde kind van kweker Harry Struve en Anny Waldorp. Hij was veel voor de zaak op reis en telkens als hij terugkwam, had hij chocolade voor zijn vier kinderen meegebracht. Wat een feest! Als een reep gebroken bleek, ging hij eindeloos aan de slag om hem te lijmen.

Schok

Lees verder Ineke Struve 1927-2022 (2) →

De Vendée

Reizen, , , , , ,

Slechts tweemaal eerder ben ik hier geweest. In de Vendée, een streek in Frankrijk aan de Atlantische kust, ingeklemd tussen in noorden Bretagne en in het zuiden de Dordogne. La Rochelle is een bekende havenstad in de buurt.


De eerste keer was iets meer dan vijftig jaar geleden. Op mijn achttiende bezocht ik samen met mijn moeder voor het eerst en voorlopig ook voor het laatst mijn familie in de Vendée. 
We verbleven in het huis van de oudere zuster van mijn moeder. Met ons brachten ook hun broer (mijn oom) en zijn vrouw de vakantie in de Vendée door.

Franse meisjes

Lees verder De Vendée →

Ineke Struve, mijn moeder 1927 – 2022 (1)

Maatschappij, , ,

Ineens was het dan toch zover. Mijn moeder viel in de gang van het verpleeghuis en veertien dagen later was ze dood. 

In de kreukels

Op 2 april werd ik gebeld dat mijn moeder in het verpleeghuis gevallen was, van alles had gebroken en met een ambulance naar het ziekenhuis zou worden gebracht. Ik sprak met mijn zuster af dat zij het vervoer zou begeleiden en ik in het ziekenhuis onze moeder zou opvangen.

Na allerlei onderzoeken werd beslist dat mijn 95-jarige  moeder sterk genoeg was – het ging vooral om het hart, begreep ik – om een operatie te doorstaan en dus gingen ze aan de slag. Wat er na zo’n val, waarbij mijn moeder heup, been en elleboog brak, op een 95-jarige afkomt, kunnen lichaam en geest eigenlijk niet meer aan.

Geoliede machine

Lees verder Ineke Struve, mijn moeder 1927 – 2022 (1) →

A Near Miss (13), geslipt

Maatschappij, , ,

In de rubriek ‘Een Near Miss’ dit keer een geval van een slippartij in de bergen rondom het Meer van Genève.

In 1981 studeerde ik Business  Administration aan IMD in Lausanne, Zwitserland. Ik woonde ik in het plaatsje Belmont-sur-Lausanne, op zeshonderd meter hoogte.  Diep beneden lag het Meer van Genève. De weg vanuit de stad slingerde zich door het bos met aan de ene kant de berg stijl omhoog en aan de andere kant stijl omlaag, in de richting van het dal diep beneden. 

Viaduct

Lees verder A Near Miss (13), geslipt →

Bezoek aan de endodontoloog

Maatschappij, ,

Note vooraf: normaalgesproken zet ik relevante foto’s bij de tekst. Tijdens het lezen, verwacht ik dat u, beste lezer, mij dankbaar zult zijn, dat ik dat deze keer niet heb gedaan!

Hij was mijn nieuwe tandarts en hij meende op de foto een ontsteking te zien achter een kies. Noodgedwongen was ik op een andere tandarts overgestapt omdat de tandarts waar ik vijfendertig jaar in de praktijk was geweest, de uitbraak van het corona-virus had aangegrepen om met vervroegd pensioen te gaan. De overgang ging overigens uitermate soepel: kennissen bevragen welke tandarts ze zouden kunnen aanbevelen, een telefoontje, de overdracht van het dossier, een eerste gesprek (de ‘intake’) en alles stond weer op de rails. 

Een nieuwe tandarts

Lees verder Bezoek aan de endodontoloog →

Tien jaar bloggen

Cultuur

Vandaag, 18 februari 2022, is het precies tien jaar geleden dat ik met bloggen begon. Ik poste mijn eerste blog met behulp van Google Blogspot. Blogspot was buitengewoon eenvoudig om op te zetten. Het ging zo goed als vanzelf. Daarna bracht ik nog wat verbeteringen aan, ik voegde foto’s toe, bracht kleuren aan, zette kopteksten boven de paragrafen en wat dies meer zij. Ik was er heel tevreden mee.
Ook kreeg ik van een paar mensen redelijke kritieken. Voor mij alle reden om ermee door te gaan. Alhoewel ik in de sectie ‘waarom deze blog’ schrijf, dat ik het schrijven vooral leuk vind en dat dus in de eerste plaats voor mijzelf doe. Niettemin is een lovend woord leuk om te horen en stimulerend. Dus beste lezers, dank daarvoor!

Professioneler

Lees verder Tien jaar bloggen →

Mauritius, een tropisch paradijs

Reizen, , ,

We waren onlangs met vakantie op Mauritius, een tropisch eiland in de Indische Oceaan en oostelijk van Madagaskar. Ontstaan rond tien miljoen jaar geleden uit vloeiende lava, barstend uit onderzeese vulkanen. Alweer zeven miljoen jaar is de vulkaan niet meer actief is geweest. 

Zuidelijk

Tot onze verrassing bleek het eiland veel zuidelijker te liggen dan verwacht: ter hoogte van Zimbabwe. Ga je op die breedte de wereld rond, dan kom je langs noordelijk Australië  en Rio de Janeiro. 

Aangenaam

Lees verder Mauritius, een tropisch paradijs →

Een ‘Near Miss’ (12), motorpech

Zeilen, , , , , , , ,
Lemsteraak de Roos

In de rubriek ‘Een Near Miss’ dit keer wederom een geval van motorpech, met op zijn zachtst gezegd een hachelijke situatie als gevolg.

We varen met onze lemsteraak, de Roos, van een kleine twaalf meter van Woudsend naar Lemmer, op de motor, over de Friese meren en vaarten zoals het Slotermeer en het Prinses Margrietkanaal. Eenmaal in Lemmer gaan we de bruggen door.

Gashandel

Lees verder Een ‘Near Miss’ (12), motorpech →