Het hele leven wordt inmiddels door het Corona-Virus beheerst. Tot zo’n twee weken geleden domineerde het virus het nieuws al volledig, maar het kwam vooral uit China (niks aan de hand) en even later uit Italië (komt wel al wat dichterbij). Tot de eerste besmetting ook in Nederland en zo’n beetje in alle landen in Europa en vervolgens in de rest van de wereld aankwam. Nu domineert het virus niet alleen het nieuws, het domineert ook ons leven. Bijna alles dat wordt georganiseerd wordt gecanceld, zoals de Hiswa, die midden in zijn korte week werd stopgezet. Nooit eerder vertoond. Er wordt vanuit huis gewerkt, waar dat kan, optredens gaan niet door, musea worden gesloten, treinen gemeden, enzovoort, enzovoort. Scholen zijn nog open en restaurants ook, maar het zou zo maar kunnen dat die ook dicht gaan. Kwestie van tijd.
Tag archieven: BN’er
Je komt een beroemdheid tegen….
Denk je dat nou ook wel eens? Je ziet een beroemdheid, hij of zij staat gewoon ineens naast je. Neem Paul McCartney. Of een bekende Nederlander, een BN’er. Wat ga je zeggen?
Paul McCartney is een echte beroemdheid. Hem zou ik heel graag tegen komen. Maar wat ga ik zeggen als ik hem ontmoet. Daar kun je je maar beter op voorbereiden. Je wilt een goede indruk maken.
Bij Bekende Nederlanders ligt het wat mij betreft anders. Ik hoef geen Bekende Nederlanders te ontmoeten, laat staan dat ik me zou voorbereiden op wat te zeggen als het zich toch toevalligerwijs zou voordoen. Niet dat ik niet graag eens met bijvoorbeeld Sacha de Boer zou willen praten, maar dat lijkt me een ander onderwerp.
Terug naar Paul McCartney. Als ik hem ontmoet, zo maar toevallig, wat ga ik dan zeggen? Let op: je kunt natuurlijk niets zeggen, hem negeren. Maar als je dat wel wilt, wat zal ik dan zeggen: ‘How are you doing? I love your music, I am so impressed? How was working with John Lennon?’
Nee, dat is te gewoon. Dat soort vragen stelt iedereen. Wat dan wel?
Toen president Obama Nederland bezocht, vanwege de Nucleair Safety Summit in Den Haag, bezocht hij de Nachtwacht in het Rijksmuseum. Hij stond even voor het gebouw bij een groepje scholieren stil. Ze stonden hem schaapachtig aan te kijken. Begrijpelijkerwijs onvoorbereid. Maar er stond een slimme journalist tussen en die vroeg: ‘do you speak some Dutch?’ Goede vraag en goed voorbereid. Er kwam een gesprek op gang.
Dus ik zou ook kunnen vragen: ‘do you speak some Dutch?’ Nee, lijkt me niks in het geval van Sir Paul.
Ik vraag het volgende, als openingszin: ‘how does it feel that all of your songs are still famous, still shining through the generations, for more than fifty years now?’
En volgende vraag: ‘How does it feel that your songs give so many so much comfort?’
Ik voeg er misschien aan toe, dat zijn leven en zijn werk, zijn songs over honderd jaar nog steeds mensen – al of niet met een gebroken hart – zullen troosten en zullen zorgen voor levensvreugde. Hoe bijzonder is dat?
En: hoe voelt het om een nummer te maken dat door een miljard mensen wordt gehoord?
Of: ik heb eens een blog geschreven of hoe het gesprek met jou aan te knopen.
Op deze manier zou het gesprek toch wel op gang moeten kunnen komen.