In de rubriek over het corona virus – ja het is echt een rubriek aan het worden, dit is al nummer 8 van ‘Corona en zo’! – het volgende: de cijfers zijn weer drastisch gestegen. Gisteren alweer bijna 10.000! de dagen ervoor rond de 9.000.
In de categorie Mijn werkzame leven.
Reeds eerder verschenen in deze categorie verhalen over mijn ervaringen bij weegschalenfabrikant Van Berkel, mijn eerste baan, gevolgd door de MBA-opleiding bij IMD te Lausanne.
Op 1 februari 1982 begon ik aan een nieuw avontuur: ik ging aan de slag bij Shell, op dat moment ‘s werelds grootste bedrijf. Per die datum werd ik direct gedetacheerd (een ‘assignment’ heette dat bij Shell) bij Billiton International Metals, kortweg Billiton, op het hoofdkantoor (Central Office in Shell termen) aan het Louis Couperusplein, hoek Mauritskade in Den Haag. Ik woonde er vlakbij, in het Bezuidenhout, dus lekker op de fiets ernaar toe.
Maak je niet druk, je hoeft niets hoor, na je pensionering. Je mag gewoon niets doen. Maar vaak vind je zelf van wel. Anders de omgeving wel! Ik schreef daar al eens over.
Dus : wat ga je nu doen na je pensionering? Iedereen stelt je die vraag. Om je heen kun je horen: “hij is wel in een gat gevallen!” Is dat zo? Vind je dat vervelend? Zo ja, geef het toe en doe er wat aan. Dat gat heb je zelf gecreëerd. Dus jij kunt het als enige oplossen.
We hebben ons huis verkocht, een nieuw huis gekocht en dat nog niet betrokken. We wonen nu tijdelijk ergens anders. Hoe zit dat?
Ik heb al eens over steden geblogd (zie linkjes onderaan), wereldsteden zoals Londen en Berlijn, het stadsgezicht van Amsterdam, maar nog niet over Den Haag. Laat ik er eens wat over schrijven.
Den Haag, ‘stad met je lege paleizen’, zong Paul van Vliet in 1966 ter gelegenheid van het voorgenomen huwelijk van Prinses Beatrix met Prins Claus. Zij heeft dat ter harte genomen, want ze heeft er jaren gewoond.