Ik ben naar de Canal Parade geweest. Dat is onderdeel van de Gay Pride manifestatie in Amsterdam. En nee, ik ben zeker geen homo, ik was er gezellig samen met mijn Jolanda.
Wat in de eerste plaats opviel, is dat wij samen een uitzondering vormde: overal liepen stelletjes hand in hand, maar allemaal homo’s en lesbo’s. En verder waren er veel extravagant uitgedoste, carnavaleske types te zien. Naast de, laat ik maar voorzichtig zeggen, heel gewoon uitziende homo’s en lesbo’s, zie je ook travestieten, transgenders, mannen in leer, sommigen met riemen en kettingen, drag queens (had ik nog nooit van gehoord, het staat voor DRessed As Girl), potten en wat dies meer zij. Ik neem aan dat dit wel een wat vertekend beeld van de gay scene geeft.
Eigenlijk was het gewoon één groot feest. Een extreem feest. Je kunt je zelfs de vraag stellen of het nog wel wat met emancipatie te maken heeft, net zoals carnaval ook wat van het oorspronkelijk rooms katholieke feest verwijderd is geraakt.
Eén groot feest dus. Op de Prinsegracht kwamen en gingen beschilderde boten, overvol, als ‘haring in een tonnetje’, met mannen en vrouwen, uitgedost in allerlei overwegend roze gekleurde kledingstukken, de een nog extravaganter dan de andere. Sommigen waren ook behoorlijk bloot. Allemaal stonden ze uitzinnig te swingen, opgezweept door harde discomuziek. In deze verhitte sfeer gingen ze helemaal uit hun dak. En elke keer dat er weer een boot langskwam, begonnen ook op de kant toeschouwers mee te swingen, aangestoken door wat er aan roze opwinding aan hen voorbijtrok. Naast dit fantastische kleurrijke en swingende geheel, werd gaandeweg duidelijk dat de boten ook ergens voor stonden: ze vertegenwoordigden behalve organisaties als het COC, ook politieke partijen, publieke omroepen, de brandweer, het leger, ministeries, er was een vijftigplus boot, een Turkse boot, een met gay stewardessen, bekende Nederlanders, ga zo maar door.
Overal in Amsterdam wapperde tijdens de Gay Pride de homovlag. Aan de huizen, aan de cafés, op paraplu’s, kinderen met homovlaggetjes, overal. En als ik die vlag zo eens bekijk, dan denk ik dat het niet zozeer een homovlag is, maar eerder een emancipatievlag: met alle kleuren van de regenboog vertegenwoordigt hij als symbool de gezamenlijkheid van mensen, die een minderheid vertegenwoordigen. Net als de nationale vlag van Zuid Afrika. Ik vind dat wel een erg mooi: een vlag voor emancipatie, tolerantie, vrijheid en gelijkheid. 
De sfeer was dus fantastisch, geen agressie, geen incidenten, gewoon een heel gezellig, vrolijk gebeuren op en rond het water. Goed georganiseerd, overal op de kant gastvrijheid, plezier en lachende mensen. Het was dan ook voor niet-homo’s, zoals ik – ook al blijk je ineens in de minderheid – heel leuk om mee te maken.