Tag archieven: Ouderen

Vrijheid

Verwacht van mij geen grote vergezichten terugblikkend in de geschiedenis, als het gaat om Bevrijdingsdag. Ik ben van net na de Tweede Wereldoorlog, ben er mee opgegroeid en opgevoed, maar maakte hem niet mee. Ik kan dus alleen maar schetsen hoe ik de bevrijdingsdagen beleefde. Eén ervan is mij bijgebleven.

De eerste Bevrijdingsdag die ik bewust beleefde was die van 1960. Ik was zes, bijna zeven. Eens in de vijf jaar kreeg je vrij van school en ook al was ik pas een eerste klassertje (groep drie), zo’n doordeweekse dag vrij, daar was niets mis mee.

Fanfare-orkest

Lees verder Vrijheid

De telefoon gaat niet meer…

Onlangs zag ik een televisie programma over Leo Beenhakker, een voormalige voetbaltrainer. Hij blikte terug op zijn carrière. Mij viel in het bijzonder op zijn opmerking die hij over zijn pensionering uitsprak: als hij ’s avonds op zijn telefoon kijkt, ziet hij dat niemand gebeld heeft. Dat vind ik een interessante waarneming. Want hoe ga je, als je langzaam maar zeker afstand van je functies doet, daarmee om?

‘Je gaat toch wel iéts doen?

Lees verder De telefoon gaat niet meer…

Korten van pensioenen 3

Ik kan het niet laten. Nog eenmaal over het korten van pensioenen. De laatste dagen blijft het korten van pensioenen de media immers bezig houden. Enigszins verdrongen door het aftreden van Job Cohen als fractievoorzitter van de PvdA. En natuurlijk door het ski-ongeluk van Prins Johan Friso.

Er valt te beluisteren dat als we de pensioenen niet korten, de jongere generatie de dupe is en ten onrechte de rekening van de hebzucht, het egoïsme, etc., van de babyboomers doorgeschoven krijgt. En nu komt het:

Hoezo, de jongere generatie de dupe? Wat een onzin. Bedenk eens dat de jongere generatie ook nog niet veel premie heeft betaald. De jongere generatie betaalt natuurlijk ook mee, maar door de jaren heen gaat het pas een beetje aantikken. Voor de pensioentechnici onder ons: ook de jongere generatie betaalt mee door te voldoen aan de zogeheten ‘doorsneepremie’. Daardoor betalen ze aanvankelijk meer dan ze opbouwen, iets dat gegeven de groei van flexwerkers, zzp’ers en dergelijke zou moeten  veranderen. Maar dat terzijde.

Dit begrip betekent dus dat jongere generaties iets meer betalen dan dat ze aan aanspraken opbouwen en oudere iets minder – dit wordt de solidariteit tussen de generaties genoemd. Ondanks deze doorsneepremie is er in absolute termen minder betaald. Alleen al door vervolgens jarenlang premie te (blijven) betalen, lost de jongere generatie het ‘doorgeschoven’ probleem voor een groot deel op (let wel: als er al van doorschuiven van de ene generatie naar de ander sprake is). Dan heb ik het nog niet over toekomstige rendementen. De jeugd ‘zit’ op een enorme potentiële groei! Op aanwas door rendementen. in de afgelopen twintig jaar is het pensioenvermogen meer dan verdubbeld! Maar daar mochten we immers niet van uitgaan, van de boekhouders en de pessimisten. Dat deze rendementen er ooit nog zouden komen, dat gaat een boekhouder niet van uit. Volgens de accountants regels mag hij dat ook niet. Ik behoor tot de optimisten, weet je nog wel, zie een eerdere blog. Die premiebetaling, aangevuld dus met beleggingsresultaten, leiden uiteindelijk tot een goed pensioen.

Als je daarbij betrekt dat er al jaren geen indexatie is geweest en er ook een eventuele korting komt, volgend jaar, dan zijn juist de ouderen de dupe!