Een ontluisterende ervaring met de lokale overheid van Amsterdam in het afgelopen half jaar, dat overkwam mij. Een ervaring die mij deed realiseren hoe zwaar de Groningers in het Noorden het hebben. De ervaring deed zich voor terwijl ik onlangs een kleine anderhalf jaar in het centrum van Amsterdam woonde.
Wat meteen in Dubai opvalt, er is geen ontkomen aan, is de tomeloze, onvermijdelijke hitte die als een wollen, veel te warme deken benauwend over je heen valt. Afgezet tegen de koele airconditioning, zelfs in de bushaltes. Dat lijkt prettig, maar de overgangen van koud naar warm en omgekeerd zijn te groot. Het is iedere keer alsof je tegen een muur aanloopt. Van binnen naar buiten beslaat daardoor je bril. Je kunt even niets zien. Dat duurt wel vijf minuten. Toch vind ik het ook wel prettig. Dat komt misschien omdat we in Nederland zo weinig warm weer hebben. Als het je dan overkomt, krijg je de neiging er ook volop van te willen genieten.
De Pier is in 2015 verkocht en opgeknapt. Het ziet er inmiddels allemaal best aardig uit, voor Nederlandse standaarden, wel te verstaan. Want wij Nederlanders pakken dit soort dingen, veel dingen eigenlijk, novaal kneuterig aan. Benepen, zei Bolkestein ooit.