het vaccineren zou al op 4 januari in het nieuwe jaar van start kunnen gaan, zo liet minister De Jonge van VWS ons onlangs weten. Prompt ontstond verzet tegen die datum (“kan niet”) en kwam er kritiek op (“had-tie nooit mogen (toe)zeggen”). Toch kan het soms nodig zijn een dwingende datum te noemen. Een techniek om mensen in beweging te krijgen.
In de categorie Mijn werkzame leven.
Reeds eerder verschenen in deze categorie verhalen over mijn ervaringen bij weegschalenfabrikant Van Berkel, mijn eerste baan, gevolgd door de MBA-opleiding bij IMD te Lausanne.
Op 1 februari 1982 begon ik aan een nieuw avontuur: ik ging aan de slag bij Shell, op dat moment ‘s werelds grootste bedrijf. Per die datum werd ik direct gedetacheerd (een ‘assignment’ heette dat bij Shell) bij Billiton International Metals, kortweg Billiton, op het hoofdkantoor (Central Office in Shell termen) aan het Louis Couperusplein, hoek Mauritskade in Den Haag. Ik woonde er vlakbij, in het Bezuidenhout, dus lekker op de fiets ernaar toe.
In de categorie ’Mijn werkzame leven’:
Eerder blogde ik al over mijn MBA jaar in Lausanne: over de toelating, over de studie, de modules, de sociale activiteiten eromheen, de partners. Dit keer gaat de blog over het job hunting proces, het sluitstuk van het MBA-jaar.
Er deden zich tijdens mijn loopbaan voortdurend loopbaankeuzes voor. Ik vind het leuk om ze eens op een rij te zetten.
Eerst was er de krijgsmacht: In 1974 was ik dienstplichtig officier bij de Cavalerie en men vroeg mij of ik beroeps wilde worden. Ik bedankte. Ik vond de krijgsmacht een conservatieve en beklemmende organisatie.
Vervolgens rondde ik mijn rechtenstudie af. In de voorlaatste fase deden we case studies (in Leiden heette dat ‘practicum’ en ‘privatissimum’) waardoor ik voor het eerst met het echte juridische werk in aanraking kwam. Ik genoot ervan. Ik overwoog er in door te gaan en een een aantal maanden een student-stage bij een advocatenkantoor te lopen. Maar ik besloot de voorkeur aan economische keuzevakken te geven om mij voor een loopbaan in het bedrijfsleven te verbreden en voor te bereiden. Lees verder Loopbaan keuzes (1)
In mijn Billiton tijd had ik contact met mijn Engelse collega Graham Almandras over uitdrukkingen in onze beide talen Engels en Nederlands. In deel 1 daarover (klik hier), zet ik uiteen hoe dat zat. Hier volgt deel twee van de lijst. En andermaal excuses voor de onverzorgde layout. Het lukt me niet het goed te krijgen.
Geen keus Hobson’s choice
niets te klagen hebben/je natje en je droogje –
– hebben/brood op de plank hebben having three hots and a cot
zo gaat het nou eenmaal that’s the way the cookie crumbles
dutje doen/uiltje knappen/ catch a little shut eye/ taking a nap/take-
tukje doen –forty wings
nou breekt mijn klomp I’ll be a monkey’s uncle
het is kiezen of delen you can’t have your cake and eat it too
voor iets alles over hebben give an arm and a leg for something
een dure vakantie an arm and a neck holiday
het ene gat met het andere vullen borrow from Peter to repay Paul
lood om oud ijzer six of one and have a dozen of the other
er niet veel aan hebben fat lot of use is that
de vuile was binnen houden keep your skeleton in the cupboard
niet de vuile was buiten hangen no dirty linnen outside
het kan me niet schelen I don’t give a monkey’s
fluitje van een cent piece of cake
ijzeren voorraad, –
– wat achter de hand houden put some cards up your sleeve
daar zou ik wel bij willen zijn I would like to be a fly on the wall when that –
– happens
wat niet weet, wat niet deert ignorance is bliss
als de kat van huis is,
dansen de muizen op tafel when the cat is away, the mice will play
twee weten meer dan één two heads are better than one
een standje geven give a flea in the ear
van een koude kermis thuiskomen/er bekaaid van –
– af komen get away with a flea in the ear
water naar de zee dragen grinding water/pee in the sea
dagje vrij hebben a swan day/swanning-off
stille wateren hebben diepe gronden still waters run deep
een druppel op een gloeiende plaat drop in the ocean/drop in the bucket
als een olifant in de porseleinkast like a bull in a china shop
aan het kortste eind trekken holding the short end of the stick
dat is de kroon op het werk that crownes all/that is the crowing touch
vlees noch vis neither here nor there
twee handen op één buik two hands in one glove
je kunt je niet met hem – you can dress him up, but you can’t take him
vertonen -out
niet langer blijven dan noodzakelijk is don’t outstay ones welcome
the strijdbijl begraven bury the hadgets
het is het oude liedje it sounds like a broken record
zijn wilde haren kwijt raken losing ones wild oats
ieder woord is teveel any speech is a humbug
boos uit elkaar gaan parting on a bad note
ik voel me als een vis in het water,,,
voel me goed I’m feeling fit as a fiddle
niet durven losing ones nerve
poolshoogte nemen to feel the ground
In de periode 1982 – 1987 werd ik door werkgever Shell bij dochter Billiton gedetacheerd. Billiton is nog steeds een mijnbouwbedrijf dat zogeheten non-ferro metalen uit de grond haalt (mijnbouw), bewerkt (raffineren en smelten) en verkoopt aan andere industrieën. Denk aan bauxiet (grondstof voor aluminium), tin, lood, koper, zink, nikkel, titanium, enzovoort. Dat even als achtergrond, maar het doet voor deze blog niet zo ter zake.
Deze blog gaat namelijk over Nederlandse uitdrukkingen en de Engelse vertaling ervan. Ik werkte in de financiële organisatie van Billiton International Metals, het hoofdkantoor in Den Haag en rapporteerde aan een Engelsman, Graham Almandras. Hij was aan accountant van het prestigieuze ‘Institute of Chartered Accountants of England and Wales’, de Engelse variant van de Nivra.
Ik kwam met hem gaandeweg over de uitdrukkingen te spreken. Hier volgen er een paar. Sommige zijn algemeen bekend, sommige niet en leveren een bijzondere en leuke kijk op de Engelse taal op. Ik verdeel ze over een paar blogs. Excuses overigens voor het niet uitlijnen van de tekst. In het concept staat het wel allemaal netjes in lijn en onder elkaar. Na het ‘safen’ niet meer.
Het kaf van het koren scheiden – separate the men from the boys
de lamme leidt de blinde – the blind leading the blind
de pot verwijt de ketel dat hij zwart ziet – the pot calling the kettle black
als puntje bij paaltje komt – when push comes to shove
als er stront aan de knikker komt – when the shit hits the fan
om de hete brei heen dansen – beating around the bush
gedane zaken nemen geen keer – no use crying over spilled milk
het ijzer smeden als het heet is – strike the iron while it’s hot
het derde wiel aan de wagen zijn – to play the goosberry
op het hellend vlak zitten – being on the thin end of the wedge
wie de schoen past, trekke hem aan – if the cap fits, wear it
die niet waagt, die niet wint – nothing ventured, nothing gained
vervelend iemand – pain in the neck/pain in the ass
klaar is Kees – Bob’s your uncle
door de zure appel heen bijten – grin and bear it/swallow the bitter pill
wegwezen/het hazepad kiezen – get the flock out of here
Iedere Jan, Piet en Klaas – Every Tom, Dick and Harry
Jan en Alleman – Joe Blocks down the road
wat een weer! – the wind’s got a bite of it
het komt met bakken uit de hemel – it is raining cats and dogs
op de koop toenemen – take the rough with the smooth
kletspraat – goobledeecook
ik zal je eens wat anders vertellen! – that’s a different cattle of fish!
Heb je het tegen mij? – are you talking to me or chewing a brick?
geen blad voor de mond nemen – calling a spade a spade (or a fucking shovel)
de puntjes op de ‘i’ zetten – dotting the ‘i’s’ and crossing the ’t’s’
twee vliegen in een klap slaan – kill two birds with one stone.
Dit is deel 1 van de lijst. Een volgende keer volgt nog een deel.
In een vorige blog over organisaties was de stelling dat organisaties niet groter moeten zijn dan maximaal 350 á 400 mensen. Wordt hij groter dan verliest men het zicht op elkaar en vooral op de klant. Men is in toenemende mate druk met elkaar. De klant raakt steeds verder buiten beeld.
Van de zomer viel mijn oog op een terugkerend artikel uit De Volkskrant. Er werden aan verschillende mensen steeds dezelfde zes vragen gesteld. Ik nam mij voor die vragen ook eens beantwoorden. Steeds één per blog.
Bij deze vraag is het eerste dat mij te binnen schiet, ontbossing. Onder andere door ontbossing zouden onze kinderen het wel eens minder goed kunnen krijgen dan wij. En zeker onze kleinkinderen. 
Ontbossing is zo’n issue – er zijn er veel meer – waarbij nadrukkelijk de vooruitgang en de kosten van vooruitgang naar voren komen. Als tegenstelling. De nieuwe generatie zal nog veel meer dan wij al trachten, in het reine met deze tegenstelling moeten zien te komen. Vooruitgang is prima, onvermijdelijk en zelfs prettig, maar de kosten zijn hoog. 
Terug naar de vraag: zullen we blijven vooruitgaan? Ja, is mijn antwoord, of beter, ja, dat zal gebeuren. Of onze kinderen en kleinkinderen het daardoor minder goed krijgen is niet de juiste vraag, denk ik. Ik meen dat het eerder een kwestie is van het managen van de hoge kosten waarmee de vooruitgang gepaard gaat: zien wij en daarna onze kinderen en kleinkinderen kans de kosten in brede zin in de hand te houden, door bereid te zijn in duurzaamheid te investeren. Zijn wij en daarna zij niet bereid die kans te pakken, dan hebben vooral zij het – materieel – beter maar worden ze van alle kanten door de negatieve effecten bedreigd. Dan wordt de An Inconvient Truth van Al Gore (toch) (nog) waarheid.
De hele dag heb ik in Londen rondgelopen, helemaal naar de Tower Bridge en terug (dat er een metro was, had niemand mij verteld en ook kwam ik stom genoeg niet op het idee!). Niettemin ben ik blij bovengronds te zijn gebleven zodat ik alles van deze overweldigende stad als het ware kon ‘inademen’.
Daarna, na bij Shell aangenomen te zijn, zijn er vele, vele keren zowel zakelijk als privé geweest. Als het zakelijk was, was het soms maar voor een dag. Waar ik m’n afspraak ook had en hoe druk het programma ook was, ik liep iedere keer toch ook even een rondje door de Streets Of London, om de wereldse en Londense sfeer met z’n speciale taxi’s en dubbledeckers te proeven. 
We bezochten de gebruikelijke bezienswaardigheden, zoals St. Pauls Cathedral, Piccadily Circus, Buckingham Palace, Covent Garden, The Big Ben, enzovoort. Rijden met de Underground, the tube, naar de beroemde warenhuizen, als Harrods en Fortnum & Mason. Dit laatste was vooral leuk voor mijn dochters want zij wilden vooral shoppen. Met mijn zoon Bart zijn we speciaal naar een aantal voetbal stadions gegaan: Arsenal en Wembley Stadium. Een belevenis!
Ook zaten er altijd een of twee musicals in het pakket. We bezochten de prachtigste theaters. Ze deden me denken aan de Koninklijke Schouwburg in Den Haag maar dan gezellig tussen de Engelsen. Zo zijn we naar The Phantom Of The Opera (Her Majesty’s Theatre) gegaan, Starlight Express (Apollo Victoria), als gezegd, We Will Rock You (Dominium), Mama Mia (Prince of Wales Theatre) en nog een vele andere. Iedere keer was het een feest.Wel eens onzeker in een bepaalde situatie? Wel eens bang? Lees verder!
Ik werd destijds door mijn werkgever Shell uitgezonden naar Suriname om er voor Billiton te werken. De eerste twee weken was ik nog alleen. Mijn gezin zou later komen. Ik werd in het guesthouse van het bedrijf ondergebracht en genoot daar ook de maaltijden.
Hij reisde over de hele wereld om deze machines te onderhouden. Hij was dus buitengewoon bereisd, was overal geweest en had veel ervaring. Ik at iedere avond met hem en we raakten aan de praat.
Gezien zijn ervaring, vroeg ik hem op enig moment hoe om te gaan met moeilijke situaties in het buitenland, vooral in de Derde Wereld en daar waar gevaarlijke en vijandige omgeving zou kunnen ontstaan. In een niet bepaald vriendelijk land dus. Dat begint soms al bij een al te bureaucratische douane. Ik vroeg hem hoe in dat soort landen te handelen. Of, als je daar over straat loopt en je wordt ineens geconfronteerd met een groep mensen die op je af komen en kwaad in de zin hebben, je mogelijk gaan bedreigen. Ik vroeg hem wat hij zou doen.
Het duurde even voordat hij antwoordde. Hij kwam maar niet to the point. Ik drong aan. Ik vroeg hem voor de laatste maal en zei: ze komen op je af, je bent bang en je ziet geen uitweg, wat doe je dan? Hij antwoordde heel eenvoudig: face it!
Ja dat was het natuurlijk, dat ik daar niet op gekomen was! Kijk het gevaar in de ogen, zie de angst in het gezicht. Wat het ook is, onzekerheid, wantrouwen, ‘face it’ en …. het vervliegt. Je weet wat je te doen staat.
Ik vond het mooi, ik heb het onthouden en ernaar geleefd.
Ik wens een ieder die dit leest en/of mijn blog wel eens volgt het allerbeste voor 2013!
