Tag archieven: Stad

Glimlach

Een van mijn partner’s aandachtspunten voor mij is, zo laat ze mij geregeld weten, dat ik me in de stad minder aan andere mensen zou moeten storen. Ze heeft daar een punt. Ik kan er niet omheen. Op koninklijke wijze erken ik mijn zwakke punt. Niettemin heb ik ook wel een beetje gelijk (vind ik): de mensen lopen in de weg, ze lopen te langzaam, ze slenteren, steken zo maar de stoep over, staan op de meest ongelukkige momenten ineens stil, op de hoek van de straat bijvoorbeeld, alsof ze alleen op de wereld zijn. Vooral destijds toen we in Amsterdam woonden was het echt een ding .

Bij de kassa

Lees verder Glimlach

Corona en zo (8): de horeca moet open, de rest dicht!

In de rubriek over het corona virus – ja het is echt een rubriek aan het worden, dit is al nummer 8 van ‘Corona en zo’! – het volgende: de cijfers zijn weer drastisch gestegen. Gisteren alweer bijna 10.000! de dagen ervoor rond de 9.000.

Black Friday

Lees verder Corona en zo (8): de horeca moet open, de rest dicht!

Overweldigend Dubai

imageWat meteen in Dubai opvalt, er is geen ontkomen aan, is de tomeloze, onvermijdelijke hitte die als een wollen, veel te warme deken benauwend over je heen valt. Afgezet tegen de koele airconditioning, zelfs in de bushaltes. Dat lijkt prettig, maar de overgangen van koud naar warm en omgekeerd zijn te groot. Het is iedere keer alsof je tegen een muur aanloopt. Van binnen naar buiten beslaat daardoor je bril. Je kunt even niets zien. Dat duurt wel vijf minuten. Toch vind ik het ook wel prettig. Dat komt misschien omdat we in Nederland zo weinig warm weer hebben. Als het je dan overkomt, krijg je de neiging er ook volop van te willen genieten.

Hotel

Lees verder Overweldigend Dubai

Den Haag en de Fred

Den Haagimage

Ik heb al eens over steden geblogd (zie linkjes onderaan), wereldsteden zoals Londen en Berlijn, het stadsgezicht van Amsterdam, maar nog niet over Den Haag. Laat ik er eens wat over schrijven.

Den Haag, ‘stad met je lege paleizen’, zong Paul van Vliet in 1966 ter gelegenheid van het voorgenomen huwelijk van Prinses Beatrix met Prins Claus. Zij heeft dat ter harte genomen, want ze heeft er jaren gewoond.

Lees verder Den Haag en de Fred

Vrijdag de dertiende: Parijs!

Eiffeltoren na de aanslagenWaarom pleegden de terroristen de aanslagen in Parijs op vrijdag de dertiende (van november)? Omdat deze dag bekend staat als ‘ongeluksdag’, hier in het Westen, zul je zeggen. Dat is natuurlijk ook zo, ongetwijfeld.

 

Omgekeerde Heilige Oorlog

Maar ook, meen ik, omdat de áchtergrond van deze dag een belangrijk gegeven voor de terroristen moet zijn geweest. Zoals ik hieronder uiteenzet, gaat vrijdag de dertiende ook om een Jihad, een Heilige Oorlog, maar dan precies omgekeerd: christenen tegen moslims tijdens de Kruistochten.

Lees verder Vrijdag de dertiende: Parijs!

Stadsgezicht Amsterdam

imageVlakbij het Centraal Station in Amsterdam sta ik op een prachtige lentedag, koud maar zonnig, uit te kijken op de Schreierstoren aan de Prins Hendrikkade.

Ik maak een foto van het stadsgezicht. We zien achter de Schrijerstoren de Sint Nicolaas Basiliek. Hij torent hoog boven de bebouwing uit. Daartussen staan de typisch zeventiende-eeuwse huizen, die we kennen van zoveel andere Hollandse steden, zoals Delft en Leiden en ook van de stadjes aan het IJsselmeer.  Lees verder Stadsgezicht Amsterdam

Berlijn

Al eens in Berlijn geweest? Ik ben er om precies te zijn drie keer geweest. De eerste keer was 1979, midden in de tijd van de Koude Oorlog. Met de auto reden we twee uur door de ‘corridor’ tussen West-Duitsland en West-Berlijn. De grensovergangen met daar tussenin het ‘niemandsland’, waren een belevenis op zich. In West-Berlijn maakte de Muur de meeste indruk. Daarna de Brandenburger Tor, waar we alleen vanaf een verhoging naar konden kijken, over de Muur heen. Het was op die plaats waar president Kennedy in 1963 zijn gedenkwaardige toespraak hield met daarin de historische woorden “Ich bin ein Berliner!”

Lees verder Berlijn

Londen is een feest!

De eerste keer dat ik in Londen was, was in 1974. We lagen in de zomer met onze zeilboot in Zuid-Oost Engeland en namen vanwege het slechte weer de trein voor een dagje Londen. Mijn vader en ik.
De hele dag heb ik in Londen rondgelopen, helemaal naar de Tower Bridge en terug (dat er een metro was, had niemand mij verteld en ook kwam ik stom genoeg niet op het idee!). Niettemin ben ik blij bovengronds te zijn gebleven zodat ik alles van deze overweldigende stad als het ware kon ‘inademen’.
 
De tweede keer was in 1981 toen ik bij Shell solliciteerde en daarvoor gesommeerd werd naar het hoofdkantoor (Shell Centre) in Londen te komen.
 
Daarna, na bij Shell aangenomen te zijn, zijn er vele, vele keren zowel zakelijk als privé geweest. Als het zakelijk was, was het soms maar voor een dag. Waar ik m’n afspraak ook had en hoe druk het programma ook was, ik liep iedere keer toch ook even een rondje door de Streets Of London, om de wereldse en Londense sfeer met z’n speciale taxi’s en dubbledeckers te proeven.
 
De laatste keer was ik er met dochter Renée in december 2006. Dat was met haar de tweede keer. Zij had net in mei haar eindexamen gehaald en alsof dat niet genoeg was, deed ze tijdens de herfst in drie maanden in Utrecht ook nog eindexamen scheikunde en natuurkunde. Dat was nodig om haar studie te kunnen gaan doen. Als beloning gingen we met z’n tweeën een weekend naar Londen met als speciaal doel de Queen musical, We Will Rock You te gaan zien.
 
Zoals ik al zei, zakelijk en privében ik vele malen geweest. Zakelijk voor Shell en toenmalige ‘dochter’ Billiton. Privé onder andere met de kinderen. Ik nam ze elk apart mee toen ze twaalf waren en voordat ze naar de middelbare school gingen.
We bezochten de gebruikelijke bezienswaardigheden, zoals St. Pauls Cathedral, Piccadily Circus, Buckingham Palace, Covent Garden, The Big Ben, enzovoort. Rijden met de Underground, the tube, naar de beroemde warenhuizen, als Harrods en Fortnum & Mason. Dit laatste was vooral leuk voor mijn dochters want zij wilden vooral shoppen. Met mijn zoon Bart zijn we speciaal naar een aantal voetbal stadions gegaan: Arsenal en Wembley Stadium. Een belevenis!
Ook  zaten er altijd een of twee musicals in het pakket. We bezochten de prachtigste theaters. Ze deden me  denken aan de Koninklijke Schouwburg in Den Haag maar dan gezellig tussen de Engelsen. Zo zijn we naar The Phantom Of The Opera (Her Majesty’s Theatre) gegaan,  Starlight Express (Apollo Victoria), als gezegd, We Will Rock You (Dominium), Mama Mia (Prince of Wales Theatre) en nog een vele andere. Iedere keer was het een feest.
Dat is de conclusie: Londen is een feest!

De Maya’s (deel 2 van 2)

Men denkt dat de wereld dit jaar vergaat vanwege de Maya kalender. Daar was ik mijn vorige blog over dit onderwerp gebleven. Maar is dat ook zo? 
 
De cyclus eindigt volgens de Maya berekeningen eind 2012. Lange tijd dacht men dat het daar zou eindigen. Het goede nieuws is dat het niet eindigt, maar dat er een nieuwe cyclus begint. Alleen weten wij niet precies hoe zij zich die nieuwe cyclus voorstelden. Het patroon dat ze hadden berekend, ging niet verder dan 2012. En dat is meer dan duizend jaar na hun bloeitijd!
Persoonlijk geloof ik ook niet in het vergaan van de wereld. Daarvoor zijn we als mens en als mensheid nog niet ver genoeg ontwikkeld. De mensheid heeft te groeien en zich eerst verder te ontwikkelen. Als de wereld nu zou vergaan, zouden we, bij wijze van spreken en om oud premier Ruud Lubbers aan te halen, ‘het karwei niet hebben afgemaakt’. Wel geloof ik dat er zich een nieuwe ontwikkeling zal gaan aandienen. Er zal inderdaad een nieuwe cyclus ontstaan.
Ik heb ergens gelezen dat je de komst van zo’n cyclus zou kunnen zien als een geboorte. En voordat de geboorte plaatsvindt, zijn er geboorteweeën. Deze geboorteweeën staan voor alle crises die zich op talloze gebieden de laatste tijd aan ons openbaren: ik bedoel niet alleen de eurocrisis, ja die ook, maar ook de crises op andere gebieden. Neem de crisis waar het het geloof zich in bevindt, neem het misbruik in de katholieke kerk en elders. En ook andere schokken die we te verduren krijgen: het klimaat, de ontbossing, en ook de maatschappelijke en cultuurveranderingen die zijn ingezet vanaf de jaren zestig van de vorige eeuw. En niet te vergeten het gevoel van toenemende onveiligheid door terrorisme, misdaad. Mishandelingen, kindsoldaten, mensen die elkaar verminken, gekken die in het wilde weg schieten, enzovoort, enzovoort. Toenemende bureaucratie, gepaard gaand met corruptie, chaos, onzekerheid, onveiligheid, het is alom aanwezig en wordt door iedereen gevoeld. Er is zo langzamerhand geen gebied meer te noemen of er is iets mee aan de hand, vaak in ernstige zin.
Als dit geboorteweeën zijn, wat gaat hier dan op volgen? Wat voor moois? Als eerder al eens geblogd, ik ben een optimist. Ik denk dat er een hele positieve verandering aan zit te komen. Wanneer, ik weet het niet. Maar hij komt. Dat is het goede nieuws. 
 
Enfin, ik ben benieuwd.