In de categorie ‘A near miss’, deze keer weer een avontuur met een auto.
Voor mijn uitzending naar Suriname in 1985 werden al onze spullen verhuisd. Toen alles eenmaal in een container was ingeladen en de vrachtauto de straat uitreed, keek ik hem na met niet zo opbeurende gedachte: zou ik het ooit terug zien? Beste lezer, het ging goed.
In de categorie Mijn Werkzame Leven is deze blog nummer 6 in de reeks over mijn verblijf bij Shell/Billiton. Reeds eerder blogde ik verhalen over mijn ervaringen tijdens mijn allereerste baan bij weegschalenfabrikant Van Berkel. Gevolgd door de MBA-opleiding bij business school IMD te Lausanne. Daarna ging ik aan de slag bij Shell/Billiton.
Na drie jaar werkzaam geweest te zijn bij Shell dochter Billiton, kwam in het voorjaar van 1985 een mogelijke uitzending naar Suriname ter sprake. Als volgende stap. Spannend! Het alternatief was Shell in Londen. Natuurlijk ook fantastisch. Maar ik wilde niet langer bij wijze van spreken de assistent van de assistent zijn. Want dat werd mijn werk in Londen. Een hands-on job in een echt bedrijf dat was wat ik wilde. Een assignment in Suriname bood die kans.
het vaccineren zou al op 4 januari in het nieuwe jaar van start kunnen gaan, zo liet minister De Jonge van VWS ons onlangs weten. Prompt ontstond verzet tegen die datum (“kan niet”) en kwam er kritiek op (“had-tie nooit mogen (toe)zeggen”). Toch kan het soms nodig zijn een dwingende datum te noemen. Een techniek om mensen in beweging te krijgen.
het is alweer enige tijd geleden toen ik tijdens een wandeling met mijn partner, het over de moord op George Floyd in Minneapolis, Minnesota had en de massale, wereldwijde reacties daarop. Black Lives Matter. Ik uitte mijn gedachte om er een blog over te schrijven. Al pratende kwamen we tot de conclusie dat dit een moeilijk te bespreken onderwerp is, het is oppassen geblazen. Destijds tijdens de terroristische aanslagen en moordpartijen bij onder andere Charlie Hepdo in Parijs, ging het over vrijheid van meningsuiting. Ik bepleitte in een blog dat vrijheid van meningsuiting een recht is en dat er dus een plicht, een verantwoordelijkheid, tegenover staat. Met racisme is het anders: racisme en discriminatie zijn verboden. Punt. Geen enerzijds, geen anderzijds. De uitdaging is nu om er desondanks genuanceerd over te schrijven.
Er is enige ophef over wat minister Blok van Buitenlandse Zaken onlangs over de ‘multi culti’ samenleving heeft gezegd, waarbij hij ook nog een eraan toevoegde dat Suriname een ‘failed state’ zou zijn. Over dat laatste wil ik het even hebben.
Wel eens onzeker in een bepaalde situatie? Wel eens bang? Lees verder!
Ik werd destijds door mijn werkgever Shell uitgezonden naar Suriname om er voor Billiton te werken. De eerste twee weken was ik nog alleen. Mijn gezin zou later komen. Ik werd in het guesthouse van het bedrijf ondergebracht en genoot daar ook de maaltijden.
Hij reisde over de hele wereld om deze machines te onderhouden. Hij was dus buitengewoon bereisd, was overal geweest en had veel ervaring. Ik at iedere avond met hem en we raakten aan de praat.
Gezien zijn ervaring, vroeg ik hem op enig moment hoe om te gaan met moeilijke situaties in het buitenland, vooral in de Derde Wereld en daar waar gevaarlijke en vijandige omgeving zou kunnen ontstaan. In een niet bepaald vriendelijk land dus. Dat begint soms al bij een al te bureaucratische douane. Ik vroeg hem hoe in dat soort landen te handelen. Of, als je daar over straat loopt en je wordt ineens geconfronteerd met een groep mensen die op je af komen en kwaad in de zin hebben, je mogelijk gaan bedreigen. Ik vroeg hem wat hij zou doen.
Het duurde even voordat hij antwoordde. Hij kwam maar niet to the point. Ik drong aan. Ik vroeg hem voor de laatste maal en zei: ze komen op je af, je bent bang en je ziet geen uitweg, wat doe je dan? Hij antwoordde heel eenvoudig: face it!
Ja dat was het natuurlijk, dat ik daar niet op gekomen was! Kijk het gevaar in de ogen, zie de angst in het gezicht. Wat het ook is, onzekerheid, wantrouwen, ‘face it’ en …. het vervliegt. Je weet wat je te doen staat.
Ik vond het mooi, ik heb het onthouden en ernaar geleefd.
Ik wens een ieder die dit leest en/of mijn blog wel eens volgt het allerbeste voor 2013!
