Onlangs blogde ik over mijn werkwijze om van stapels papier zoals tijdschriften en kranten af te raken. Zie een linkje daarnaar toe onderaan de blog.

Aldus doende kwam ik op de ‘direct lezen stapel’ een interview uit de Volkskrant tegen dat ik hier nog snel even wil aankaarten, alvorens ik het definitief weggooi. Het is een interview met premier Mark Rutte en vice-premier Lodewijk Asscher in de Volkskrant van zaterdag 21 mei 2016. Dus ver vóór de verkiezingen van 15 maart dit jaar en ver voordat Asscher partijleider werd.

Wat ze niet doen

Wat mij opviel en vermeldenswaardig lijkt, is de aanpak van het asielbeleid die ze erin beschrijven en het verband met de vluchtelingencrisis: Ze zeggen er het volgende over: “(…) het gaat om besturen, de dingen stap voor stap onder controle krijgen. We luisteren niet naar de tokkies, die mensen die intimideren en (ook niet naar hen) die achterin een zaal gaan staan schreeuwen… en varkenskoppen ophangen…, maar we gaan ook niet mee met die mensen die zeggen dat iedere vluchteling hier welkom is”.

Wat dat wel?

“We brengen de instroom terug naar proporties die we aankunnen. Daarnaast gaan we nooit meer de nachtmerrie meemaken dat het merendeel van de vluchtelingen over tien jaar in de bijstand zit. En we gaan duidelijk maken in wat voor land ze terechtkomen. (…)”.

Niet sociaal

“Er is niets sociaals aan om varkenskoppen op te hangen, maar er is ook niets sociaals aan met te zeggen dat de grenzen er niet toe doen. We hebben een traditie van sociale opvang, maar die traditie kan alleen overeind blijven als we de zaak onder controle houden”.

Bijzaken

Het duo staat een normerende politiek voor. Over bijzaken zijn zij als regering, zeggen ze, vaak duidelijk, over essentiële zaken niet: “In dit land kan een vluchteling iedere honderd meter zien hoe hard hij mag rijden, maar hoe essentieel het is dat we hier in vrijheid leven, hoe cruciaal de vrijheid van godsdienst, meningsuiting, vereniging is, dat vertelden we niet.”

Niet zwart/wit

Ik vond dit goed en verstandig gezegd. Het appelleert aan mijn wijze van denken over besturen: niet zwart/wit, maar meerdere kanten belichten, de extremen eruit halen. Verstandig dus.