Al in ee
n vroeg stadium van mijn werkzame leven kwam ik in aanraking met het concept kernkwaliteiten. Er zijn boeken over vol geschreven maar het beste is wat mij betreft dat van Daniel Ofman. Ik ga proberen binnen 500 woorden het aan u uit te leggen.
Er is in een tijdschrift – ik geloof de Waterkampioen – wel eens een rubriek geweest die zo heette: het schaamrood op de kaken. Mensen werden in de rubriek geïnterviewd over domme acties of hachelijke ervaringen waar ze zich voor schaamden. Welnu, mij is dat ook wel eens overkomen, hier is mijn ‘schaamrood op de kaken’. Gewoon, in een bedrijf….
Onlangs poste ik een blog over mijn loopbaan en de keuzes die zich voordeden (Zie ‘Loopbaan keuzes’). Ik eindigde de blog met de mededeling dat ik na zevenendertig jaar met, zoals ik het zelf noem, ‘pré-pensioen’ ben gegaan. Dat wil zeggen, ik doe wel van alles en veel verschillends, maar in ieder geval ben ik niet meer in loondienst. Mijn belevenissen op pré pensioen gebied staan overigens op de blog www.watgaikdoennamijnpensioen.nl.
Je kunt in deze blog lezen hoe ik omging met de voor de hand liggende vraag die bij pensionering rijst: wat nu? Lees verder Loopbaan keuzes 2
Waarom gaan zoveel automatiseringsprojecten mis, vroeg ik in de drie vorige blogs af? Ik denk dat het te maken heeft met de omvang ervan. In een viertal blogs wil ik dat aan u uitleggen. Dit is de vierde en tevens slot.
In de drie voorgaande blogs beschreef ik de totstandkoming, de start van een automatiseringsproject en de jaren van programmeren en testen. Lees verder How Do You Eat The Elephant….? 4 en slot
Waarom gaan zoveel automatiseringsprojecten mis, vroeg ik in de twee vorige blogs af? Ik denk dat het te maken heeft met de omvang ervan. In een viertal blogs wil ik dat aan u uitleggen.
Dit is het derde deel: misplaatst optimisme.
In de twee voorgaande blogs beschreef ik de totstandkoming en de start van een automatiseringsproject.
De conclusie van de eerste blog (lees het hier) was dat tijdens de plannenmakerij tot aan de kick-off alles goed verliep.
In de tweede ging (lees het hier) er al van alles fout. Aanpassingen aan het ontwerp kunnen niet meer plaatsvinden (anders krijg je bewegende doelen) maar worden toch gedaan. Er is te weinig tijd om dat wat in fasen wordt opgeleverd te reviewen en men begint op de plannen te uit te lopen. Ook worden delen die verderop in de tijd gepland staan weggeschoven of men besluit ze helemaal niet meer te gaan doen, zoals delen van de programmering en delen van het testen.
De druk wordt hoger en hoger, want men loopt naar verluidt behoorlijk achter. Iedereen Lees verder How Do You Eat The Elephant….? 3 van 4
Waarom gaan zoveel automatiseringsprojecten mis, vroeg ik in de vorige blog af? Ik denk dat het te maken heeft met de omvang ervan. In een aantal blogs wil ik dat aan u uitleggen.
Dit is het tweede deel: bewegende doelen.
In de eerste blog over dit onderwerp ( lees het hier), beschreef ik de plannenmakerij. Een groot automatiseringsproject wordt in de steigers gezet.
Het project is van start gegaan. De eerst mijlpalen worden gehaald, men is binnen budget. Lees verder How Do You Eat The Elephant….? 2 van 4
(Over een week volgt deel twee. In deel vier, slot, volgt het antwoord op de vraag hoe je de olifant op eet)
Waarom gaan zoveel automatiseringsprojecten mis? Ik denk dat het te maken heeft met de omvang ervan. In een aantal blogs wil ik dat aan u proberen uit te leggen.
Dit is het eerste deel: wat er goed gaat.
Tegen het eind van mijn werkzame leven in loondienst ging ik met wat collega’s naar een zogeheten ‘Houd de zaag scherp!’-sessie van het Stephen Covey Instituut in Amersfoort. Stephen Covey is vooral bekend van zijn boek ‘De Zeven Eigenschappen Van Effectief Leiderschap’, kortweg The Seven Habits. Ik heb daar al diverse keren over geblogd, zie de blogs over Stephen Covey, Zijn Gedachtengoed, Doelen stellen, Van Afhankelijk Naar Onafhankelijk, De Doorbraak, Moeten Versus Kiezen, Overtuigingen en Doorbraken. Lees verder Houd de zaag scherp!
Er deden zich tijdens mijn loopbaan voortdurend loopbaankeuzes voor. Ik vind het leuk om ze eens op een rij te zetten.
Eerst was er de krijgsmacht: In 1974 was ik dienstplichtig officier bij de Cavalerie en men vroeg mij of ik beroeps wilde worden. Ik bedankte. Ik vond de krijgsmacht een conservatieve en beklemmende organisatie.
Vervolgens rondde ik mijn rechtenstudie af. In de voorlaatste fase deden we case studies (in Leiden heette dat ‘practicum’ en ‘privatissimum’) waardoor ik voor het eerst met het echte juridische werk in aanraking kwam. Ik genoot ervan. Ik overwoog er in door te gaan en een een aantal maanden een student-stage bij een advocatenkantoor te lopen. Maar ik besloot de voorkeur aan economische keuzevakken te geven om mij voor een loopbaan in het bedrijfsleven te verbreden en voor te bereiden. Lees verder Loopbaan keuzes (1)
Deze dialoog trof ik onlangs aan:
Bij de Optiebeurs bijvoorbeeld, deelden we soms een extra honderd gulden aan het personeel uit (een ‘Snip’), een beloning of een bonus, omdat er een record was gebroken of er was iets extra’s gedaan (extra inzet door enorme omzetten als gevolg van heftige koersbewegingen). Steevast riepen de mensen die de handel begeleidden, de zogeheten Order Book Officials, dat ‘die’ mensen van de financiële administratie daar toch zeker geen recht op hadden, op zo’n bonus, want zij hadden immers niets extra’s hoeven te doen. Zij waren het en zij alleen, die hadden bijgedragen aan het behalen van het succes!
De dialoog geeft aan, dat als het om leiderschap en organisaties gaat, alle afdelingen belangrijk zijn en wel éven belangrijk. Allemaal doen ze er toe. Zou er een afdeling niet zijn, ontbreken, dan stort het organisatie bouwwerk – na verloop van tijd – in. Alle afdelingen tezamen, met de mensen daarin, zijn de stenen die als het ware de boog van de brug vormen. Op de boog rust de brug. En de stenen vormen de boog. 